Stosunkowo częste zaburzenia wzrastania uwarunkowane są cechami genetycznymi. Jeżeli rodzice są niscy i pochodzą z rodzin charakteryzujących się niską wysokością ciała, to dzieci też zwykle bywają niewysokie. W tych przypadkach leczenie hormonalne jest nieskuteczne.
Niska wysokość ciała może być także spowodowana niehigienicznym trybem życia dziecka, wadliwym żywieniem oraz długotrwałymi chorobami. Znacznie rzadziej spotykana jest u dzieci i młodzieży nadmierna wysokość ciała, czyli tzw. gigantyzm. Zaburzenie to może być związane ze zwiększonym wydzielaniem hormonu wzrostowego przysadki i hormonów innych gruczołów dokrewnych. Nadmiernej wysokości ciała towarzyszą wtedy zwykle inne odchylenia od normy.
Przy gigantyzmie uwarunkowanym cechami dziedzicznymi budowa ciała jest proporcjonalna, sprawność fizyczna i umysłowa dobra. Oceniając niedobory wysokości ciała trzeba pamiętać o indywidualnych cechach rozwoju poszczególnych dzieci. Zdarza się nieraz, że dziecko przez wiele lat niższe od swoich rówieśników w ostatecznym efekcie osiąga wzrost przeciętny, a nawet wysoki.
Dziecko, które w sposób widoczny wykazuje zaburzenia wzrastania, powinno być zbadane przez lekarza endokrynologa i znajdować się pod stałą opieką lekarską. Taka obserwacja pozwoli na śledzenie dynamiki rozwoju i umożliwi odpowiednie postępowanie.
Leave a reply