Nie można liczyć na skuteczne leczenie, jeżeli nie ma współpracy chorego z lekarzem. Nie można także spodziewać się zachowania i umocnienia zdrowia człowieka bez jego skutecznych działań w tym kierunku.
Istnieje zatem w ciągu całego życia potrzeba kształtowania prawidłowych zachowań dotyczących zdrowia i reakcji na jego zaburzenia. Szczególnie jednak ważne jest to w okresie dzieciństwa, kiedy kształtuje się nie tylko strona somatyczna, ale i psychiczna oraz osobowość człowieka, kiedy stosunkowo najłatwiej i najskuteczniej można wytwarzać określone nawyki, postawy pozostające na całe dalsze życie.
Kształtowanie określonych cech osobowości, nawyków postaw, motywacji, przekazywania wiedzy o zdrowiu oraz nabywanie umiejętności jego umacniania, połączone w harmonijną całość, określa się mianem wychowania zdrowotnego. W wychowaniu tym dąży się do wytworzenia u człowieka aktywnej postawy wobec własnego zdrowia i zdrowia innych, tak aby mógł on racjonalnie wpływać na swoje zdrowie i aktywnie współtworzyć nowe wartości zdrowotne.
W języku potocznym w środkach masowego przekazu można spotkać się z takimi określeniami, jak oświata zdrowotna, oświata sanitarna,, uświadomienie, wychowanie higieniczne itd. Niektóre z tych terminów określają zatem obszar działania (np. oświata sanitarna), inne raczej formę, sposób działania (np. uświadomienie). Pojęcie wychowania zdrowotnego kryje natomiast w sobie cały system działań zmierzających do osiągnięcia określonych celów wychowawczych, zdeterminowanych potrzebami zdrowotnymi społeczeństwa.
Leave a reply