W omawianej grupie chorób psychozy występują częściej u młodzieży w wieku 15-17 lat niż u dzieci. Typowym zaburzeniem pojawiającym się głównie u uczniów początkowych klas szkoły podstawowej są wady mowy. W klasach pierwszych wg rozpoznań (wg danych GUS) prawie co piąty uczeń wykazuje nieprawidłowości w zakresie mowy. Najczęściej są to wady artykulacyjhe, rzadziej jąkanie. W klasach starszych, wady mow) są mniej rozpowszechnione i dotyczą nie więcej niż kilku procent uczniów.
Opisany stan zdrowotny dzieci i młodzieży znajduje potwierdzenie także w danych dotyczących przyczyn hospitalizacji. Najczęstszymi powodami przyjęć do szpitali dzieci w wieku 5-9 lat (w r. 1968) były kolejno:
– urazy, wypadki i zatrucia,
– choroby układu oddechowego,
– choroby zakaźne i pasożytnicze,
– choroby układu trawiennego,
– choroby układu nerwowego i narządów zmysłów.
U uczniów 10-14-letnich, podobnie jak w młodszym wieku, na pierwszym miejscu wśród przyczyn pobytu w szpitalu notowano urazy, wypadki i zatrucia. Na drugim miejscu w tej grupie występowały jednak choroby układu trawiennego, które w wieku 5-9 lat były dopiero na czwartym miejscu. Choroby układu oddechowego zajęły trzecią pozycję, choroby zakaźne i pasożytnicze – czwartą. Choroby układu nerwowego, które w młodszym wieku były na piątej pozycji, zostały zastąpione w wieku 10-14 lat przez choroby układu krążenia.
Dodatkowe światło na stan zdrowia dzieci i młodzieży rzucają wyniki masowych badań lekarskich prowadzonych w szkołach. Z badań tych wynika, że stan zdrowia uczniów klas młodszych szkół podstawowych jest taki, iż w stosunku do 40-50% dzieci w miastach oraz 60-70% na wsi konieczna jest interwencja medyczna.
Zróżnicowanie współczynników umieralności w zależności do środowiska
Odsetki uczniów wymagających określonych działań wychowawczo- -wyrównawczych wahały się w granicach 30-40% w środowiskach miejskich oraz ok. 50% na terenach wiejskich. Interwencja służby zdrowia najczęściej polegała na leczeniu stomatologicznym, korekcji wad wzroku, leczeniu przewlekłych ognisk zakażenia, chorób alergicznych. Wśród uczniów szkół podstawowych stwierdza się 20-30% (nie licząc zmian chorobowych w zębach) dzieci w takim stanie zdrowia, że konieczne jest zapewnienie im stałej, czynnej opieki lekarskiej.
W ostatnim dwudziestopięcioleciu współczynniki umieralności ogólnej dzieci i młodzieży obniżyły się we wszystkich grupach wiekowych. Tempo spadku było największe w pierwszym dziesięcioleciu. Obserwowano wówczas w niektórych grupach wieku 2-, a nawet 3-krotny spadek umieralności ogólnej. Natomiast w ostatnim dziesięcioleciu umieralność ogólna dzieci i młodzieży z niewielkimi wahaniami utrzymywała się na prawie jednakowym poziomie. Związane jest to w znacznym stopniu z coraz większym udziałem w przyczynach zgonów urazów, wypadków, zatruć, co jest szczególnie widoczne wśród młodzieży w wieku 15-19 lat.
Widoczne jest zróżnicowanie współczynników umieralności w zależ ności do środowiska. Wśród dzieci i młodzieży w wieku 5 i więcej lat umieralność jest większa na wsi niż w miastach, z tym że w wieku 5-14 lat różnice te są relatywnie najniższe. Współczynniki umieralności ogólnej w wieku 5-19 Lat są wyższe wśród chłopców niż wśród dziewcząt, szczególnie 15-19-letnich.
Leave a reply