Leczenie rzeżączki

Kiła jest chorobą, w której po raz pierwszy zastosowano penicylinę jako pierwszy lek z grupy antybiotyków. Wczesne wykrycie kiły gwarantuje wyleczenie. Kobieta chora w czasie ciąży przekazuje infekcję płodowi: mamy wtedy do czynienia z kiłą wrodzoną, która jest uleczalna, jeżeli leczenie zostanie podjęte jeszcze w okresie ciąży. Każda kobieta zgłaszająca się na okresowe badania do poradni K poddawana jest badaniu serologicznemu w celu wykrycia kiły.

Rzeżączkę wywołują bakterie zwane dwoinkami rzeżączki. Są one bardzo odporne na działanie środowiska i długo zachowują zdolność zakażania. U mężczyzn zasadniczym objawem zakażenia jest zapalenie błony śluzowej cewki moczowej, przejawiające się wyciekiem treści ropnej, a w czasie oddawania moczu uczuciem pieczenia i bólu. Następuje także powiększenie węzłów chłonnych okolicy pachwinowej. Rzeżączkę u kobiet znacznie trudniej rozpoznać. Upławy są stosunkowo częstą dolegliwością kobiet i bez badania laboratoryjnego trudno ustalić, czy zawierają bakterie rzeżączki. Brak jest również charakterystycznych objawów.

Leczenie rzeżączki jest proste, ale wymaga fachowego i konsekwentnego działania. Choroba ta nie leczona może spowodować niepłodność, a także inne powikłania. Po drugiej wojnie światowej w Polsce przeżywano groźną epidemię chorób wenerycznych, zwłaszcza kiły. Została podjęta szeroko zakrojona akcja W i w ciągu kilku lat kiła praktycznie została wyeliminowana.

Fakt ten spowodował, że poradnie specjalistyczne zaniechały swej działalności, a lekarze specjaliści zmienili zakres swych zainteresowań. W tej sytuacji po paru latach pojawiła się nowa epidemia, która pod względem liczby zachorowań postawiła Polskę na jednym z czołowych miejsc na świecie. Statystyki wykazały, że na kiłę chorowała zwłaszcza młodzież.

Ponownie podjęta energiczna akcja propagandowa daje znów pozytywne wyniki i liczba zachorowań spada. Nadal jednak nie wolno tracić czujności, uświadamiając społeczeństwo o groźbach chorób wenerycz nych i o ułatwieniach związanych z ich leczeniem. Każdy, kto podejrzewa u siebie zakażenie, powinien udać się do poradni W, gdzie otrzyma bezpłatną pomoc. Poradnia ta zapewnia całkowitą anonimowość. Zwalczanie chorób wenerycznych polegać powinno przede wszystkim na podnoszeniu kultury seksualnej, a więc wiąże się z konsekwentym wychowaniem seksualnym.