Jąkanie urazowe powstaje nagle pod wpływem silnego przeżycia, przerażenia, lęku. Może ono pojawić się także u dorosłych. Jąkanie spotykane u ludzi dorosłych jest następstwem zmian organicznych w układzie nerwowym, a częściej skutkiem zaniedbania, utrwalonym nieumiejętnym postępowaniem z dzieckiem jąkającym się, pogodzeniem się otoczenia z ułomnością dziecka, złymi warunkami życia itp.
Każde dziecko nawet zacinające się (najlżejszy stopień jąkania), jąkające się, jak również z większą wadą artykulacyjną razi tym swoje otoczenie bardziej niż innymi wadami i zaburzeniami ustroju. Niechęć i niecierpliwość okazywana przez otoczenie pogłębia charakterystyczny lęk przed mówieniem. Dziecko stroni od towarzystwa w szkole i w domu, świadome, że jego ułomność jest dla otoczenia przykra. Mimo zdolności i posiadanych wiadomości często woli udawać leniwe i nie odpowiadać na zadawane pytania. Postępowanie w przypadkach jąkania wobec zupełnie nieskutecznego leczenia farmakologicznego wymaga:
– stałej opieki logopedycznej, stosowanej przez cały okres uczęszczania dziecka do przedszkola i szkoły:
– właściwego stosunku otoczenia do dziecka i przestrzegania zaleceń logopedy.
Trzeba jednak pamiętać, że postępowanie logopedyczne w przypadkach jąkania jest znacznie trudniejsze niż korekcja wad artykulacyj- nych. Z innych wad i zaburzeń mowy i wymowy spotykanych u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym należy wymienić: agramatyzm – niezdolność układania prawidłowych zdań, agrafię – niemożność pisania, dysfazję – trudności wypowiadania myśli, dysleksję – utrudnienie czytania na skutek nierozróżniania podobnych dźwięków (np. d-t, p-b, c-dz) lub podobnych znaków (np. m-n, p-d, t-1). Zaburzenia te występują stosunkowo rzadko w normalnej szkole.
Zaburzenia głosu u dzieci występują głównie w postaci przewlekłej chrypki. Utrzymuje się ona z powodu nieprawidłowego używania i nadużywania głosu, np. podczas mówienia silnym, podniesionym głosem lub podczas śpiewu chóralnego nie dostosowanego do skali głosu dziecięcego. Dotyczy to przede wszystkim okresu mutacji,, a także dzieci z ogólnym niedorozwojem fizycznym, o słabej konstytucji lub też z niedorozwiniętym od urodzenia narządem głosu. Zasadnicze znaczenie w takich przypadkach ma higiena mowy i głosu, oszczędzanie mowy dziecka i zwolnienie z obowiązku lekcji śpiewu.
Leave a reply