Monthly Archives Czerwiec 2015

Do niedawna rozpatrywano poszczególne formy nieprzystosowania społecznego przeważnie w oderwaniu od całokształtu problemu. Wydaje się słuszne całościowe ujęcie nieprzystosowania, a poszczególne formy rozpatrywać należy jako etapy rozwoju jednego i tego samego zespołu.

Zarówno pacjenci, jak rodzice i wychowawcy niepokoją się częstością dokonywanych masturbacji. Pytają, od kiedy onanizm staje się ekscesywny i czy przez to może być szkodliwy Jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie udzielić nie można. Popęd seksualny u różnych ludzi jest różnie nasilony – to, co dla jednego jest „normą”, dla drugiego może być czymś nadmiernym lub niedostatecznym. Należy jednak zawsze zachęcać do panowania nad popędem, choć wstrzemięźliwość zupełna jest dla młodzieży o silnym popędzie płciowym zupełnie niemożliwa, a naciski wychowawców w tym kierunku nierealistyczne

Szkoła polska długo nie mogła zdobyć się na konsekwentne działanie w zakresie wychowania seksualnego. Nauka o człowieku omawiała funkcje wszystkich układów i narządów z wyjątkiem układu płciowego, co było szczytem hipokryzji. Przykładowo podręcznik „Nauki o człowieku”, który obowiązywał w szkole podstawowej przed ostatnią reformą (w VII klasie), nie omawiał w ogóle układu rozrodczego.

Kolejnym typem cyklu jest rytm trwający ok. 24 godzin: mówimy o cyklu okołodobowym, gdyż u niektórych osób trwa cn krócej, u innych dłużej. Jest to najlepiej znany cykl snu i czuwania, zależny głównie od fotoperiodyczności (zmiany oświetlenia słonecznego). Cykl ten utrzymuje się jednak nawet w okolicach podbiegunowych zarówno pod czas stałego dnia, jak i stałej nocy. Stąd zresztą wnioskuje się m.in. o jego endogennym uwarunkowaniu. Z obserwacji rytmu aktywności podwzgórza, regulującego gospodarkę hormonalną, oraz częstości rytmu prądów czynnościowych mózgu sądzi się, że rytm okołodobowy składa się w gruncie rzeczy z 2-3-godzinnych okresów wysokiej i obniżonej aktywności.

W naszym kraju pasożytów mających znaczenie w patologii człowieka jest niewiele. Poza pasożytami skóry (świerzb) występują u nas pasożytnicze inwazje przewodu pokarmowego. Choroby te są przejawem niskiej kultury higienicznej ludności.

Fałdy skórn o-tłuszczo we mierzymy specjalnym cyrklem zwanym fal- domierzem. W Polsce używa się kilka jego typów, najlepszy jest typ angielski „Holtain”, jest on jednak trudno dostępny. Można też posłu- żyć się typem, faldomierza produkowanym w Polsce wg wzorów amerykańskich (rys. 7).

Cechy stwierdzone w grupie osobników o postawach agresywnych są na ogół diametralnie przeciwne. Jeżeli klasycznym przykładem postawy wyłączeniowej jest hippis-toksykoman, to klasycznym przykładem postawy agresywnej jest „gitowiec”. Młodzi ludzie pochodzą w tym wypadku ze środowisk zaniedbanych, o niskim poziomie kultury i niskim standardzie życia. Somatycznie przeważnie dobrze zbudowani, o silnym rozwoju muskulatury, sprawni fizycznie i wytrzymali zarówno na wysiłki, jak i ból. Mają ogromną potrzebę aktywności – lubią sport, szczególnie pewne jego dyscypliny, jak: zapasy, boks, kolarstwo, dżwi- ganię ciężarów. Poziom intelektualny niski – iloraz inteligencji poniżej normy, rzadko powyżej. Zainteresowania intelektualne i kulturalne prawie żadne. Uzdolnienia artystyczne, jeżeli w ogóle są, to o specyficznym charakterze (pewne typy piosenek więziennych, ballady przedmieścia, niekiedy kowbojskie). Młodzież ta wykazuje bardzo silny popęd płciowy, duże nasilenie potrzeby rozładowania napięcia. Aktywność seksualna bardzo duża, cechująca się przy tym niewybrednością – może być to onanizm, kontakty heteroseksualne równie dobrze jak i homoseksualne, niekiedy prostytucja.

Chcąc bardzo orientacyjnie i szacunkowo podać jakiś rząd wielkości, przytoczymy dane opracowane w latach 1974/75 dla Warszawy. Instytucje zajmujące się nieprzystosowaniem młodzieży zgadzały się z tym, , że w Warszawie liczba młodzieży agresywnej, tzw, „gitowców” i im podobnych, wynosiła 5-7 tys., zaś zaawansowane postacie wyłączeniowe (postawy typu hippi oraz toksykomani) obliczono na 500 do tysiąca przypadków. Podkreślić należy, że były to jednak zupełnie dowolne szacunki, oparte na ówczesnej znajomości środowisk, oraz że był to okres szczytowego nasilenia tych zjawisk w Warszawie.

Dziecko uczęszczające do przedszkola jest pod opieką szkolnej służby zdrowia. Istnieje podstawowe założenie, że dziecko ma mieć zapewnioną opiekę tego samego lekarza w stanie zdrowia i w czasie choroby. Taka integracja opieki profilaktycznej i leczniczej jest założeniem słusznym. Istnieje także tendencja do utrzymania ciągłości opieki w ręku jednego lekarza na przestrzeni wielu lat, aczkolwiek są wątpliwości, czy rzeczywiście może on opiekować się skutecznie przedszkolakami (a nawet niemowlętami) i młodzieżą w okresie dojrzewania i w wieku młodzieńczym.

Wychowanie zdrowotne, podobnie jak wychowanie muzyczne, techniczne, plastyczne itp., jest częścią całego procesu wychowania, zmierzającą do jak najpełniejszego wyposażenia człowieka nie tylko w wiedzę o zdrowiu, ale w odpowiednie umiejętności i nawyki, mające znaczenie dla zdrowia, do kształtowania postaw i motywacji zapewniających rzeczywiste stosowanie zasad higieny, do kształtowania zainteresowań sprawami zdrowia.

Nerwica histeryczna – niezwykle malownicza, ale zarazem bardzo ciężka i dokuczliwa dla otoczenia postać nerwicy. Histeryk nieświadomie symuluje ciężką chorobę o objawach spektakularnych, wywołujących współczucie i przykuwających uwagę otoczenia. Najczęściej traci świadomość, omdlewa, miewa napady drgawek zbliżone do padaczki. Może też występować histeryczna postać „porażeń”, tj. porażenie, niedowład, przykurcze itp. Napady histeryczne występują zazwyczaj w miejscu publicznym, w czasie akademii szkolnej, w autobusie itp. Niektóre zamachy samobójcze – demonstracyjne, teatralne – mogą mieć charakter zachowań histerycznych. Jeżeli chory, miał okazję obserwować kogoś chorego na padaczkę to potrafi tak dobrze naśladować objawy tej choroby, że najlepszych specjalistów może wprowadzić w błąd.